Hepimiz bir gün ölmüş olacağız; cebimizde yarım kalan şiirlerle, kursağımızda yarım kalan cümlelerle. Ama en azından başlamış olacağız. En azından denemiş olacağız. Yarım, hiçten büyüktür ne de olsa.
Daha güzel günlerin geleceğini düşünerek yüzüne bile bakmadığın o sıradan günlerin, aslında en güzel günlerimiz olduğunu fark ettiğimizde de geç kalmış oluyoruz. Hayat halbuki “an”da gizli.