İnsan gider... Hırkası kalır, terlikleri kalır, fotoğrafları kalır, yattığı köşede gülümsemeleri kalır, duvarlarda sesinin tınısı kalır, birlikte diz çökülen sofra öylece kalır. İnsan kalmaz, acısı kalır.
"Yapraklar düştüğünde her şeyin bittiğini sanıyordum. Ama taç yaprağı düştükten sonra bitki meyve de verebilir. Bunu unutmuşum. Çiçeklerimin bir daha açmayacağına üzülmüştüm."
Kendinle kavga etmek sıkıntı değil. Sıkıntı kendinle çok iyi anlaşmak. İki kişilik çete gibi oluyorsun. Biri dikkatlerini dağıtırken öteki yangın çıkarıyor.
-Henry The Lee