Ayasofya, kubbeli yapılar tarihinin en önemli eserlerindendir, mimarlık tarihinde bir geçiştir. Dairesel yapısı nedeniyle sembol dilinde ana rahmini çağrıştırır. Ana kubbeye bağlanan yan kubbeleriyle yapıya uzaktan bakıldığında adeta Çatalhöyük'teki kazılarda bulunan, tahtına oturmuş ana tanrıça heykelciğinin yansımasını görürsünüz. Ana Tanrıça kültüründe, kadın kutsaldır, çünkü doğurgandır ve binlerce yüzyıl öncesine dayanan bu inanışa göre doğurmak kutsal kabul edilmiştir. Kubbeli mekânlardaki maneviyata, ana rahmine benzemesinden dolayı verdiği huzur duygusunu da ekleyebiliriz."
Sayfa 28
Sınırsız olanın mekânı,
İsa'nın ana rahmine sığdığı, vücut bulduğu yer."
Sayfa 21
hepimiz bir gün zihnimizde yaratmış olduğumuz hikâyelerin esiri olacaktık...
Sayfa 146
Okur Takip Önerileri
Bir insanı en çok gözlerinden tanırsın zaten, aklından ve kalbinden geçenlerin bir nevi yansımasıdır gözler...
Sayfa 137
Bazen anılar tıpkı bir pazar poşeti gibi ağırlık yapar insanın omuzlarında...
Sayfa 134
Sorsan ikimiz de maviydik
ama birimiz deniz,
birimiz gökyüzü...
Sayfa 80
Konuşmadan da anlaşılan diller vardı. Yüze çöreklenen acıyı, gözlerden sızan çaresizliği okumak için insan olmak yeterliydi.
Sayfa 41
Ağaçlar daha iyi büyüsün, güzel meyve versin diye budanır. Fazlalıklarından kurtulması gerekiyor. İnsanlar da bazen bu ağaç gibi kendini budamalı aslında.
Sayfa 12
Kendinden başka gidecek yeri yoktu adamın Hangi kapıyı çalsa yine kendisi açıyordu
Keskin rüzgârların önündeki yaprak gibi
Kırıldığı her daldan sessizce kaçıyordu
Sayfa 131
Bir gün olur küsersin bütün dağlara
Karanlık gecelerde dalarsın düşüncelere
Geçmiş günler bir bir canlanır gözünde
İki damla gözyaşı süzülür yanaklarından
Sayfa 130
Cehenneme otostop çekmeden gidilmez
Her günah kalbe bir kor gibi düşer
Bu gözyaşı her mendile silinmez
Zamansız bahçelerde küle döner ümitler
Sayfa 87
Son günümde er kişi niyetine kalkacak eller
Belki de arkamdan mevlit okutacaklar
Şehir yokluğumu hissetmeyecek bile
Işıklı caddelerden bir sel gibi akacak insanlar Yaşamak telaşlı bir ırmakta öylece köpürürken
Sayfa 76
Belki de şehir eski şehir değildir
Belki de umut yorgun bir askerdir
Her gün yeniden tutuşur ateş
Her gün yeniden yorumlanır su
Sayfa 44
En baştan kaybetmek ne güzel
Ya da bütün kapılardan kovulmak
Hiçbir şey beklemeden öylece var olmak
Çünkü bu taş toprak arasında beklemek öldürür insanı
Sayfa 40
Kimsenin umurunda olmadığımı çok iyi biliyorum Kendimin başladığı yerde başkaları tükeniyor Hayatı çoktan sessize aldım.
Artık aradığınız kişiye ulaşılamıyor
Sayfa 24