Selda Sahin
@SeldaSahin
Evli. Pdr öğrencisi. Anne.
Bilgisayar Mühendisi
10 Mart
18 okur puanı
Temmuz 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Paylaşım platformlarındaki en büyük tereddütümdür bir acısını pişmanlığını paylaşan kişinin paylaşımını beğenirsem küfür gibi algılanır mı? Evet algılanıyor.
Yapamam korkusuyla başlanmayan işlerin pişmanlığı geçer mi? Ya da başlasam yapardım diyebilmek için mi kaçarız adım atmaktan?
Okur Takip Önerileri
Kendimi çok üzgün kırgın perişan hissederken bugün arkadaşımın annesinin ölüm yıl dönümü olduğunu hatırladım. Sonra sözcükler anlamsızlaştı.
Arkadaşlar o değil de değmez biliyor musunuz? Ben biliyorum mesela değmez.
An geliyor senin için canını vereceğine inandığın insana karşı bir şey hissetmiyorsun bunun adı fazlaca kırılmak
8'e kurulan alarmla 4bucuk saat uyuyoruz dur şu alarmı 8bucuk yapayım da 5 etsin gözüme çok görünsün
"Birini gerçekten özlüyorsanız saatlerce düşünseniz bile bunu ifade edecek bir tek sözcük dahi bulamazsınız."
Bir bilye sen getir bir bilye ben içine bakıp renklerimizi yarıştıralım
Papatyalar da kışın bizi özlüyor mudur? Onlar da bizim gibi yazı özlüyordur.
Amaan
En huzurlu hissedilen anın iç korkusu
O iç ses yineler
Ya biterse
Şuan var tadını alır götürür "ya biterse"
Öylesi tuzak, geleceğe tutsak eder
Kitap okurken içten tekrarlanan tümceler gibi
Sus dersin iki kez söyler
Yıllar önceki felçli kadının söyleyebildiği tek sözcük senin de çözümün aslında
"Amaan"
Beğenilmek, sesimizi duyurmak yahut anlaşılmak neden bu kadar önemli?
Niye aynı olumsuz duyguyu bir başkasının da tatmış olması insanı rahatlatır? Ne katabilir ki bu bize? Neden uyumuyorum.
İnsan bazen hatırlanmak istiyor hem nasıl?
Biraz hüzünlü biraz pişman biraz buruk biraz içten ama belli edilen ama belli edilmeyen yine de yaptıkları boşa gitmemiş olsun istiyor.
İnsan en çok emeğinin kıymeti bilinsin istiyor.
Nasıl tarif edilir bu duygu?
Küvetin içine doldurulan sıcak suyun tam keyfine varılacak zamanda soğuması ya da sıcak bir çay alıp keyfi tamamlamak için yanına eklemeler yaparken çayın soğuması demem o ki bekleyen şeylerin beklerken tadının kaçması oysa o bekleyenler de vaktiyle çok beklendiler unutuldu mu yani o bekleyişler?
Hayır öyle değil bu biraz ruhunu sıradanlığa uyduramayanlarin dramı yahut nankörlerin feryadı artık ne derseniz..
Yine de hüzün yine de acı ve sonunda başa dönmek belki biraz; belki de saplanıp kalmak ya da belki hepsinden biraz...
Bu hayat işte.