“Mersi” dediğimizde, “teşekkür” mü ediyoruz? Bana verdiklerin ve şükranla kabul ettiklerim için sana teşekkür ederim. Yoksa “aman/merhamet/af” (merci) mı söz konusu? Senden aman diliyorum, senden “insafsız” (merciless) olmamanı talep ediyorum, bana verdiklerin için senden af diliyorum, lütufta (grâce, ing. mercy) bulunduğun, bağışladığın için, bana ihsan etmen için senden tekrar dilediğim af için şükranlarımı (grâce, ing. thanks) sunuyorum vs.
Sayfa 88 - MonoKL
Tanrı’dan af dilenmesinin sebebi bağışlamaya, bağışlama iktidarına sadece onun muktedir olması değil, ama bazen affı kabul etmek ya da bahşetmek için orada artık biricik bir şahit bulunmadığında ya da suçlunun veya günahkârın yokluğunda, Tanrı nın, olduğu hâliyle adlandırılabilir ve mutlak olan bir tekilliğin tek adı, bu tekilliğin adının adı olmasıdır. O, Mutlak ikamenin adıdır. Mutlak şahidin, mutlak superstesin, yani mutlak hayatta kalan şahidin adıdır.
Sayfa 78 - MonoKL
Bağışlama ancak olanak-sız olanı yapmaya ve bağışla-namaz olanı bağışlamaya çağrıldığı zaman anlam kazanır (en azından bağışlamanın bir anlam taşıması gerekiyorsa, ama bu da kesin değildir) ve kendi bağışlama olanağına, kavuşur.
Sayfa 33 - MonoKL
Okur Takip Önerileri
Jankelevitch, bağışlamanın unutuş olmadığını, kesinlikle unutuşa dönüşmemesi gerektiğini gayet iyi bilmektedir ama yücegönüllükle polemikçi bir kanıtlama çabasına giren ve en sonunda unutmaya yol açabilecek bir bağışlama tehlikesi karşısında dehşetli bir korkuya kapılan Jankelevitch unutmamak gerektiğini ileri sürerek bağışlamaya “hayır” der. Kısacası bize, kurbanlar adına bağışlamaya-hayır (non-pardon) görevinden bahseder. Bağışlama olanaksızdır. Bağışlama olmamalıdır. Bağışlama gerekli değildir. Bağışlamamak gerekir. “Olanaksızın ne demek olabileceğini ve bağışlamanın olanağının -tabii böyle bir şey varsa- tam da “olanaksız olan’ın sınamasıyla ölçülüp ölçülmediğini kendimize tekrar tekrar sormamız gerekecektir. Olanaksız, der bize kısaca Jankelevitch, ölüm kamplarında olup bitenler için bağışlama budur. “Bağışlama,” der Jankelevitch, “ölüm kamplarında ölmüştür.”
Sayfa 26 - MonoKL
Bağışlama -ya da bağışlanamaz olan- kavramı, hem zaman aşımının vaktini hem de suçların zaman aşımına uğramamasını düzenleyen bu hukuki ve cezai boyutla farkını korumaya devam eder. Tabii eğer bağışlamanın ve bağışlanamaz olanın hukuki olmayan boyutu, hukukun olağan düzenini askıya aldığında ya da bu düzeni kesintiye uğrattığında, kendini ya da yarattığı kesintiyi bizzat hukuka kaydetme noktasına gelmediyse. Bu, bizi bekleyen zorluklardan biridir.
Sayfa 23 - MonoKL
Bir günahın, suçun bağışlanması ceza mantığına bir meydan okumadır. [onun gücünü aşar]. Bağışlama, ceza mantığını aştığı yerde her yargı mekânına yabancıdır.
Sayfa 22 - MonoKL
Geçmeyen bir geçmişe bağlı olan bağışlama, verme deneyimine; daha yaygın olarak şimdiki zamanda (present), sunumda (presentation) ya da şimdinin mevcudiyetinde (presence du present) bahşedilen bir verme deneyimine indirgenemeyen bir deneyim olarak kalır.
Sayfa 13 - MonoKL