Kitabı okumadım yaşadım !
Evet tam olarak hissettiğim bu.
Cengiz Aytmatov’un betimlemeleriyle , anlatım tarzıyla kitabın içinde adı geçmeyen bir karekter oldum ve olayları birebir yaşadım. Dede okula yetişmek için çabalarken önden ben koşmak istedim, dedeye yapılan haksızlıkların karşısında durmayan onu korumayan herkese çok öfkelendim ve görmezden gelinen, tek arkadaşı bir çanta olan o çocukla bir balık olup “BEYAZ GEMİYE” yüzmek istedim.
“Beyaz Gemi’de”, kendisine anlatılan masallarla hayatı değişen bir çocuğun iç dünyasını yolculuk yapıyoruz. Kitabın sonu mutsuz bir sonla bitmiş olsa da kazanan yine okuyucu oluyor.
(Kitap içinde anlatılandan
daha fazlası. Kitaptaki her karekter birer temsilci.)
