Okur Takip Önerileri
Dürtme içimdeki narı, üstümde beyaz gömlek var.
Birhan Keskin
İşlevsiz ailelerden gelen çocukların büyük hayalleri yoktur ,sadece bir evleri olmasını hayal ederler .Çarpışan kapıların olmadığı bir yuva , ebeveynlerin birbirilerine bağırmadığı ve herkesin kendi savaşını verdiği bir ev Sakin ve sessiz bir eve sahip olmayı hayal ederler .
Üzgün bir çocuğun yalnızlığı kadar
Saydam kalabilseydim
Ömrüm derdim ömrüm nasıl da
Dolu geçmiştir ölebilirim artık
Ahmet Telli
Hüzün dalgası çarptı mı bir insanın yüreğine,
Ya Mevlâsını özlemiştir ya da Mevlâsı onu özlemiştir.
*
Mevlâsını özleyen gönül ya hüznü bekler,
Ya da hüzündedir.
*
Bela, gam ve keder Mevlânın sevdiklerine gösterdiği kamçıdır.
Vurdukça kendine çeker
*
İmam-ı Rabbâni Hz.
Ayrılık ne biliyor musun?
Ne araya yolların girmesi,
ne kapanan kapılar,
ne yıldız kayması gecede,
ne ceplerde tren tarifesi,
ne de turna katarı gökte.
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık!
Şükrü Erbaş
"Gitmeyecekmiş gibi neyi seversen, sevdiğin şeyin gidesi gelir hemen.
Öyledir işte bu dünyanın kuralı. Kalanları sen
sevmezsin, sevdiklerin de giderler zaten. Gittikleri yerde kalırlar mı ?
Allah'tan çok sevilenler hep giderler, hiçbir yerde hiç kalmadan öylece giderler işte. Hem gelmek, bir anlamda da 'Vakti gelince gideceğim bak, ona göre sev beni...' demek
değil midir?"
Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır Ömür Hanım ?
Sayfa 79
Parçalanmış bir aileyi bir araya getirmek hiç kolay değilmiş.Bir vakitten sonra canın dan kanın dan bildiğin insanlar yabancı biri olup çıkı veriyorlar hayatından.Herkes kendi yoluna bakıyor bir bıkkınlık çöküyor sonra bu saatten sonra ne değiştirebilecek sin diyorsun .Dostoyevski'nin de dediği gibi "Dünya hassas kalpler için cehennemdir."
Her şeyleri bilmekle hiç bir şeyi bilmemek aynı şey ,odun gibi oluyorsun işte onun için çok fazla kurcalamayacaksın meseleleri.Eninde sonunda ölecek olan birisin,bu dünyanın derdini çözmesine imkan yok .
~İsmail Abi~
Mektepte bize bir şiir ezberletmişlerdi. İnsan, yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, hep birinin gönlümüzden kopup ayrılması, bir ayrı sızı uyandırırmış. Bunu yazan şair ne kadar haklıymış!
