Benim karşıma geçmiş çok iyi bir insan olduğumu, ayrıca da çok neşeli olduğumu söylüyordu. Lakin içimde çok insanlar öldürdüğümü bilmiyor, hıçkıra hıçkıra ağladığım gecelerden haberi yoktu. Oysa ki ne içimdeki insanları öldürürken iyi bir insandım ne de geceleri hıçkıra hıçkıra ağlarken neşeli bir insandım. Ben onların gördüğü gibi bir insan değilimdim,olamazdım . İçimde acılarım,nefretlerim, geçmeyen,unutulamayan anılarım vardı. Bunlar varken iyi ve neşeli bir insan değildim. Ben onlara güzel tarafımı gösterip karanlığımı görmelerini engellerdim. Hepsi bu ...
Yoruldum ben. Yaşamak gerçekten bu mu?
Dedim ya, kendiliğinden bir dinginliğe yatırmak istiyorum şimdi bedenimi.
Kimsenin beni görmediği bir yerler olmalı.
Uzaklarda...
Yaşamak dedikleri...