Hayat beni sıkıyor... Her şey beni sıkıyor.
Hiçbir şey istemiyorum. Hiçbir şey bana cazip görünmüyor. Günden güne miskinleştiğimi hissediyorum ve bundan memnunum. Belki bir müddet sonra can sıkıntısı bile hissedemeyecek kadar büyük bir gevşekliğe düşeceğim. İnsan bir şey yapmalı, öyle bir şey ki... Yoksa hiçbir şey yapmamalı. Düşünüyorum: Elimizden ne yapmak gelir? Hiç!..
Okur Takip Önerileri
Keşke biri bana açıklayabilseydi; neden her şeyi yitirdiğimi.
Kendi kendime soruyorum, nasıl oldu da ailemiz kendini böyle berbat bir hikayenin içinde buldu?
... oradan uzaklarda olmayı isterdim, mümkün olduğu kadar çabuk, mümkün olduğu kadar uzak bir yerde.
Kendi kendime "Her yerde kötülük görüyorsun, ne yapmaya çalışıyorsun, sakin ol," dedim.
“Sevgiyi mutlak bir iyilikle, yücelikle birlikte düşünmek gibi evrensel bir hatamız var. Oysa bencil bencilce sever, zalim zalimce. Toni Morrison’ın da dediği gibi sevgi asla sevenden daha iyi değildir.”
Neden bazen boyun eğdigimi bilmiyorum.......belki de yorgun olduğum içindi.
Sadece içimde bir boşluk açılıyordu, uçsuz bucaksız bir boşluk, o boşluğa düşmemek için yalpalayıp duruyordum.
Artık birbirimizle konuşmuyorduk ve o yalnızlıkta ikimizi de yutan bir boşluk büyüyordu.
... hiçbir zaman sahip olmadığı ailenin hayalini kuruyordu.