”etrafın seni sıktığı zaman kitap oku... ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim. bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz.”
Ne babamızın omzunda ağlayabildik
ne de annemiz üzülür diye derdimizi anlatabildik
bizi biz büyüttük
biz öldürdük...
Gömdük içimize ne varsa
anlaşılmasın diye bir de çiçek ettik üzerine;
Altı mezarlık, üstü bağ bahçe
anlatmadık yine de
"Çok şey biliyormuş gibi konuşuyorsun. Ancak fazlasıyla silik birisin. Ağzından çıkan sözler beni şaşırtıyor, sanki biri bu sözleri kulağına fısıldıyor gibi. Kimbilir, belki de birinden ilham alıyorsun."