Kasisli Düşünceler
Kokusuz bir lodos var tenimde,bulutların koyu teni sıcak sonbaharın üstüne yapışmış bir kir gibi.Yağınca bize kalacak koyu bir kir.
Göz çukurlarım üfüren rüzgara karşı baktıkça alev alev yanıyor.Okuyamacağım artık diyip elimde çekiştirdiğim kitabın sayfalarına bir daha bakıyorum..Birden bir ses yükseliyor arka masadan Bitmeyecek bu yaz, diyor istemiyorum da zaten,azıyor da ağrılarım güz vakti...
Sesler birbirini takip ediyor,yaşlılar senfonisi devam ediyor...lodos hala kokusuz biliyorum;önce kokusu gelir yağmurun.
O da kokumu söylerdi, önce kokun derdi....
Radyonun rüzgara karışan sesi,hafif bir ıslık hali...Söylenen şarkının sözü kulağım da ‘Hep yalnızlık var sonunun da yalnızlık ömür boyu...