Ama bu dünyada hiçbir şey kalıcı değildir. Mutluluk, bir kez geldikten sonra hemen azalır. Biraz zaman geçince bitmeye yüz tutar. En sonunda da tükenir ve biz her zamanki ruh halimize döneriz. Tıpkı suya atılan bir çakıl taşının yüzeyde oluşturduğu dalgalar ve sonra o dalgaların giderek kaybolması gibi.
Uzun zamandır köpeklerin insanlardan daha akıllı olduğunu düşünüyordum. Ayrıca onların konuşabildiklerine ve bunu yapmalarına inatçılıklarının engel olduğuna inanıyordum.
Evet, mutsuz adam... O, sizi seviyordu. Bitmiş bir adam olduğunuz için bunu sizi açıklamakta sakınca görmüyorum! Bunun da ötesinde, sizi hala sevdiğini söylesem de yine burada kalacaksınız! Evet, siz kendinizi batırdınız.
Şunu bilin ki hiçbir şeyi unutmuş değilim, yalnız geçici olarak tüm yaşananları, güzel anıları bile kendimden uzaklaştırdım. İçinde bulunduğum durumu kökten değiştirinceye kadar bu böyle kalacak.
Neyim ben? Sıfır--hiç. Yarın ne olacağım? Yarın, küllerimden doğup yeni bir yaşama başlayacağım! İçimdeki insanı keşfedeceğim. İçimdeki insandan ne kalmışsa!