zeynep
@Sonpismanlik
İzmir
5 okur puanı
Şubat 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
%55 (300/540)
·
Beğendi
%26 (60/224)
Zavallı varlıklar! Onları sevmek hataysa da en azından acıyalım onlara. Gün ışığında hiç görmemiş köre, doğanın ezginin hiç duymamış sağıra, ruhunun sesini hiç duyuramamış dilsize acıyorsunuz ama sahte bir iffet bahanesiyle, acı içindeki bahtsız kadını çılgına çeviren ve elinde olmadan iyiyi görmesine, Tanrı'yı duymasına ve sevginin ve imanın arı dilini konuşmasına olanak vermeyen bu kalp körlüğüne, ruh sağlığına, vicdan dilsizliğine acımak istemiyorsunuz.
Sayfa 25Kitabı yarım bıraktı
Okur Takip Önerileri
Çocuk küçüktür ama insanı içinde barındırır, beyin küçüktür ama düşünceyi içinde saklar, göz bir noktadır ama uzakları kucaklar.
Sayfa 27Kitabı yarım bıraktı
Biz diğerleri mösyö, bizler ölüleri sevmek zorundayız çünkü öyle yoğunuz ki neredeyse başka bir şeyi sevecek vaktimiz yok.
Sayfa 41Kitabı yarım bıraktı
160 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
·
16 günde okudu
Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
Sayfa 86Kitabı okudu
Göreceksiniz ya, ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım... Hakiki hayatım benim için can sıkıcı bir rüyadan başka bir şey değildir...
Sayfa 92Kitabı okudu
Bütün bu karışık hisler, ışığa çıkmaktan korkar gibi, ruhlarımızın en saklı köşelerinde durmaktaydı; ve biz, hakikatte hep eskisi gibi birbirini arayan, isteyen, birbirinin huzurundan her zaman daha memnun ve zengin olarak dönen iki candan arkadaştık.
Sayfa 109Kitabı okudu
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.
Sayfa 128Kitabı okudu
Kaybedilen en kıymetli eşyanın, servetin, her türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor. Yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor.
Sayfa 149Kitabı okudu
On sene, tam on sene, zavallı ruhumun bütün kırgınlığıyla, bir ölüye kızmış, bir ölüyü suçlu tutmuştum...
Sayfa 157Kitabı okudu
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin. Bunu sonuna kadar götüremediysen, kabahat senin değil... Bana hakikaten yaşamak imkânını verdiğin birkaç ay için teşekkür ederim.
Sayfa 159Kitabı okudu
Hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır, ben onu kaybettim.
Sayfa 159Kitabı okudu