Rohat
@Spinozapsinoza
Felsefe
Ege üniversitesi
Êlih/ Smyrna
327 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Akademiler sirklerinizdir. Aynı ilkelerle çalışır: Oyalama, göz boyama, sahte coşkular ve sahte hayranlıklar yaratma, kafayı düşünülecek şeylerden uzaklaştırma, aldatma, ödül ve cezayla terbiye etme ve alkışlar, alkışlar;
sürekli alkış sesiyle harekete geçirilen o zayıflamış zihinler…
Ve sirkleriniz demokrasinizin temelidir."
"Akademiler hastanelerinizdir. Düşünemeyenleri, cahilleri, dik kafalıları, başka türlü öğrenenleri, başka şeyler öğrenmek isteyenleri iyileştirir. Bu tedaviyle pazarı her daim canlı tutar. Elbette her zaman iyileştirilemeyenler vardır. Akademi, bu akıl almaz incelikte işleyen dünyanın selameti için iyileşemeyenlerin sayısını minimumda tutmaya yarar."
Wittgenstein
"Akademisyen bir laf koleksiyoncusudur, dilsel bir döngüye mahkûm olan kişidir: Hiç durmadan dedi, dedi, dedi, dedi, dedi der."
Wittgenstein
Okur Takip Önerileri
Akademiler karakollarınızdır. Neyin bilgi, neyin bilmeye değer olduğunu ve nasıl bilinebileceğini söyler. Kimin neyi ne kadar bildiğini bilirsiniz.
Çünkü aklınızda bu kazılı: Bilgi güçtür, doğaya ve insana egemen olmaya yarar ve en büyük güç, bilginin kendisine egemen olmaktır. Devletleriniz ya da küresel diktatörlükleriniz böyle terbiye eder.
Wittgenstein
Akademi herşeyinizdir. Mesela fabrikalarınızdır. Orada son moda doktorlar, hukukçular, siyasetçiler ve hatta sanatçılar üretirsiniz. Onları bilginler/uzmanlar diyerek pazarlarsınız. Sağlığın, sanatın, adaletin ya da iyi yaşamın anlayamayacağımız kadar uzman işi olduğuna bizi ikna etmek için. Yaşamımızla ilgili karar vermeye yeterli ve yetkili olmadığımızı düşünelim ve elimizi bu ölümcül makinelerin arasına sokmaya yeltenemeyelim diye.
Wittgenstein
Stirner’e göre kendilik bir süreçtir, kendi kendisini yaratan bir akımın sürekli akışıdır -sabit kimliklerin ve özlerin dayatılmasından sıyrılan bir süreçtir: “hiçbir kavram beni ifade edemez, benim özüm olarak belirtilen hiçbir şey beni tüketemez”
Stirner ve Foucault-post Kantçı bir özgürlüğe doğru (Saul newman)
Foucault’ya göre etik, özgürlük ve bağımsızlığı yoğunlaştırır, oysa Kant’a göre özgürlük ve bağımsızlık, eninde sonunda, bizzat onu olanaklı kılan ahlakın çerçevesi içinde kalır.
Stirner ve Foucault-post Kantçı bir özgürlüğe doğru (Saul newman)
Foucault’nun gösterdiği gibi, antik Yunan ve Roma düşüncesinde, “iyi yönetici, gücünü doğru biçimde kullanan, yani gücünü aynı zamanda kendisi üzerinde kullanan kişidir.
Stirner ve Foucault- post Kantçı bir özgürlüğe doğru
Stirner’e göre, ahlakçı ve akılcı düşünceleri mutlaklaştırmak için gerekli temelleri sağlayan, bu evrensel insan özü kavramıdır.
Stirner ve foucault- post kantçı bir özgürlüğe doğru
Stirner, Feuerbach’ın yeni evrensel din olan hümanizmin en yüksek papazı olduğunu iddia eder: “İnsan dini yalnızca Hristiyan dininin aldığı en son biçimdir”
"Kant’ın evrensel ahlâk düsturlarına mutlak itaat için yakarışını, Stirner bireyselliğin olası en kötü yadsınması olarak görür. Stirner’e göre birey bir zirvedir, ve herkes adına evrensel biçimde uygulandığı veya söylendiği iddia edilen her şey, bireyin biricikliğinin ve farklılığının silinmesi demektiir.
Bireyin bu soyut ideallerle, kendi yaratımı olmadığı halde ona dayatılan, onu olanaksız ahlâk ve akıl standartlarıyla yüz yüze bırakan bu hayaletlerle başı beladadır. Üstelik, göreceğimiz gibi, Stirner’e göre birey durağan, sabit bir kimlik ya da öz değildir -bu olsa olsa onu ezmek isteyen, tıpkı hayaletler kadar ideolojik bir soyutlamadır. Buna karşın, bireysellik burada Foucault’nunkilere benzer terimler içinde -radikal bir olumsal öznellik biçimi ollarak, özcülüğün sınırlarıyla mücadele etmek ve onu sorunlaştırmak üzere bağlanılan açık bir strateji olarak- görülebilir."
SAUL NEWMAN: : Stirner ve Foucault Post--Kantçı bir özgürlüğe doğru
Kahrolsun burjuvazinin düzmece senaryoları!
Yaşasın hayatın kendisi!
KİNO-GLAZ MANİFESTOSU
(Dziga Vertov)
Alex P. Schmid (Political Terrorism)
Terörün her yerde hüküm sürdüğü ortadayken, toplum bilimcilerin rejim terörünü ayaklanmacı terör kadar önemsememesi can sıkıcıdır” (s. 174)