Çürümüş anıların kabrinde boğuluyorum. Duygularıma prangalar vurmalıyım. Kimse görmemeli zihnimdeki çarkın başında oturan kız çocuğunu. Hayır, bu ben değilim. Boşversene.
Evet, bir adama güvendim. Bu güven canımı çok yaktı. O adam canımı çok yaktı. Bilmeden değil, bile bile yaktı ve asıl acı olan da ne hissedeceğimi bildiği halde durmamasıydı.