"Bugün çarşamba. Aylar sürmüş bir yolculuktan dönmüş gibiyim. Her şey geride kalmış, karşı kıyıya varmışım. Evime dönmüş olmam bir şey değiştirmez. Yepyeni bir ülkeye varmış gibiyim."
..."Yepyeni bir ülke" eskisine ne kadar yakın! Ne kadar da uzak ondan!
Sayfa 109 - MetisKitabı okudu
"Asıl mutluluk bu olsa gerek," dedi, "ulaşmağa can attığımızın biraz öncesi..."
Sayfa 106 - MetisKitabı okudu
Burada çok mutluymuş. 'Mutlu' sözcüğünü kullandığına dikkat ettiydim, unutmuyorum. Biraz sonra da, 'insanın burada ölmesi ne güzel olurdu!...' dedi. İtiraz ettim, 'yaşamak daha güzel olmaz mı?' türünden bir şeyler söyledim. Yüzüme uzun uzun baktı. 'Anlamıyorsunuz!' dedi.
Sayfa 100 - MetisKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bir ara, değiştiğimi, çok değiştiğimi sandım. Çok geçmeden anladım değişenin ne olduğunu: Yaşamım değişmiş. Hem de şaşırtacak ölçüde...
Sayfa 92 - MetisKitabı okudu
"Ama beklemek çözüm getirmiyor. Bilememenin kaygısı daha ürkütücüdür. Bilmez misiniz?"
Sayfa 90 - MetisKitabı okudu
Arkadaşlıklarda, dostluklarda, sevgilerde, karşısındakini ele geçirilecek bir ülke gibi görenler vardır. Tedirgin eder beni böyleleri.
Sayfa 89 - MetisKitabı okudu
"Usun uykuya dalması..." diyordu resmin altında Goya, "...canavarlar üretir."
Sayfa 81 - MetisKitabı okudu
İnsanların, mutlu oldukları için, bu mutluluğun içindeyken, canlarına kıydıkları olur mu?
Sayfa 71 - MetisKitabı okudu
"...Düşler her zaman kaygı verici olmaz ya... Mutlusu da vardır, arada bir,"
Sayfa 70 - MetisKitabı okudu
Hesap mı soruyordum? Hesap sormanın gereksizliği, yersizliği miydi içimde duyduğum? Öğrenmeği yararlı, gerekli gördüğüm, saydığım birtakım şeyleri, öğrenmek istemiyor muydum artık?
Sayfa 62 - MetisKitabı okudu
Kimseyi öldürmek usumdan geçmedi. Bunaldığımda, "ölse, bütün bu tutsaklıklar, bu tedirginlikler biter", diye düşündüklerim oldu ama bu bunaltılar pek kısa sürmüştür. Ölümlerin getirdiği özgürlük ise, boşluktu, yalnızlıktı, kuruluktu. Bunu da öğrendim.
Buna karşılık, kendimi öldürmeği düşündüm. Tasarladım. Hazırlandığım bile oldu. Bunlar, bunalım anları değildi. Karara yakın şeylerdi. Hiç değilse öyle gibi geldi o sıralar. Çoğu zaman böyle bir kararın saçmalığı beni vazgeçirdi. Kimi zaman "daha iyi bir an bulabilirim," dedim. Bu cinayetli düşlerin ardında kendimi öldürmemle ilişkili bir suçlama mı var kendi kendime yönelmiş?
Sayfa 59 - MetisKitabı okudu
Değişmekten söz etmek ne alıklık! Önemli olan, değişip değişmediğim değil, değiştiğime niye bu kadar inanmak istediğim. Evet, niye?
Sayfa 55 - MetisKitabı okudu
Kişilere, nesnelere, kendine bağlanırsın; bir gün bunlardan koparsın da. Gerekeni yapmadığını düşündüğünde haklısındır, değilsindir, bilinemez ama, o anda, kopmuşluğunu yaşıyorsundur belki. Kopmuşluk, ölüm de demektir. Bir ölümü yaşarken -ya da, beklerken- bağını öldürmen, duyacağın acıyı azaltmak isteğinden ilerigeliyor da olabilir. Senin sözündü:" İkimizle ilişkili kararlarını kendi kendine veren bir sevgili karşısında, 'öyleydi, değil mi?, 'çekilmekten başka çıkar yol bulamadım.' Kırıldığın, gücendiğin için yaptığını sanmış olabilirsin bunu. Bana sorarsan, kendini savunuyordun, daha çok acıyı daha çok duymamak için; sevgiyi kendi elinle azaltmağa, koparıp yolmağa kaldıyordun... Bir şeyleri silerek bir geçmişin yükünü yeğnileştirmek, azaltmak... O ölçüde de, kim bilir, geleceğini biraz olsun özgürleştirmek... Öyle kopuşlar güçtür, izi kalır; kopmağa kalkmak kendini de parçalamaktır.
Sayfa 51 - MetisKitabı okudu
"Anlaşılmayacak şeyler hep kalacaktır yolumuzun orasında burasında,"
Sayfa 41 - MetisKitabı okudu
Hiç değilse... Hiç değilse, anladığım bir şey vardı. Ama bu anladığıma ne kadar güvenebilirdim ki?
Sayfa 38 - MetisKitabı okudu