"Ben hep aç kalmak zorundayım," dedi açlık ustası. "Suna bir bakın hele," diye konuştu adam, "niçin daha başka yaşayamıyorsun?"
"Ben bir sanatçı olduğum için," diye mırıldandı kafesin içindeki adam. Sonra başını hafifçe kaldırıp dudaklarını büzdü ve parmaklığın önünde duran sirk çalışanının kula ğına eğilip "Hoşuma giden bir yiyecek bulamadığım için de... O yiyeceği bulmuş olsaydım, inanın bana, hep karnı mı doyururdum... Tıka basa, senin, ötekiler gibi..." Bun lar açlık sanatçısının son sözleri oldu. Açık gözleri gurur doluydu. Açlığına devam edecekti...
