Tatlı bir ağırlık çökmüştü üzerime. Gözlerim kapanmak üzereydi ve her gün biraz daha garip bir güne uyanırken hayatımın nerede son bulacağını düşünüyordum. Her gün onlarca kez değişen ruh halimin bir dengeye ulaşmasını ummak saflık olurdu. Gereksiz bir hüzün, yersiz bir neşe ve bazen de hayatta kalıcı olma isteği. Neden sonra uykunun kollarına bıraktım kendimi.