.
Bazı zamanlar oluyor ki, alıp gidiyor insanı yalnızlık uzaklara. Onlarca insan varken yanında, gecelere yoldaşlık edip gökyüzüyle sohbetleşiyor.
Bir bardak çaya dert anlatıyor mesela veya bir kitaba içini döküyor. İnsanlar yalnızlığın görünmeyen kısmını başını yastığa koyduğu zaman anlıyor.
Bir kelimeden ibaret değil yalnızlık dediğimiz.
Yanında kimsenin olmayışı ve tek kalmak da değil.
Yalnızlık dediğimiz, bir kalabalığın ortasında kimsenin sizi anlamamasıdır. İçinizde kelimelere dökemediğiniz, birikip birikip kimselere söyleyemediklerimizin adıdır yalnızlık.
Ay'ı Güneş'ten daha çok sevmeniz, her şiirden bir hüzün çıkartıp, her kitapta acıların altını çizmenizdir yalnızlık. Bir sahil boyu tek yürüme istekleriniz, yaşanacak yer dediğimiz zaman kimsesiz yerleri seçmeniz ve ağladıktan sonra ki, rahatlama hissinizdir yalnızlık. Aslında kötü bir şey değil, güzel şeydir yalnızlık. Tecrübe verir insana. Her seferinde yanılmamanız için, doğru insanı seçmeniz ve mutluluğun değerini bilmeniz için yardımcı olur, yol gösterir. En çok da, gerçekten yalnız kalacağınız zamana önden bir antreman gibidir. Herkesin bir yalnızlığı vardır. Bir kaybedişi, bir yok oluşu.
Önemli olan bunu kalabalıkken değil, yalnızken de yaşayabilmektir. Yalnızlığı yaşarken de, mutluluğu hissedebilmektir.👍🏻