Oğulların, “yaşama atılmak” ve bütünlük içinde yaşamak için babalarının rehberliğine ihtiyaçları vardır. Onlar, babalarını hayatlarını yaşarlarken, mücadele ederlerken, duygusallaşırlarken, hata yapıp yere düşerlerken, tekrar kalkarlarken, insan olurlarken görmek isterler. Eğer bir oğul, babasını kendi kişisel yolculuğunda dürüstçe ilerlerken görmezse örnek alacağı paradigmayı başka bir yerde arayacaktır (…)