UMUDA
Umut , çok kanatlı bir kuş,
Göğün mavisine, evrenin coğrafyasına aldanıyor,
Daldan dala , konuyor,
Olacakmış gibi,
Dişlerinde çiğneyecek gibi,
Kanıyor, kandırıyor,
İNSANIN ANNESİ ÖLÜR MÜ YA !!!
insanın annesi ölür mü ya !!!
ölmez ölmez, ölemez,
sabahlar küser,
güneş şiş gözlerini kara bir gözlüğün ardına saklar,
flu ‘dur hayatın penceresi,
cam önünde ki boş yağ tenekeleri,
BİR ÇOCUK SEVDİM
bir çocuk sevdim
ölü bir kalbi
kanatlanmış öfkesi
durup dinmeyen gölgesi
sırtımda aba
yüreğimde kaba
bir çocuk sevdim
değil mi ki
kavuşmalar topal
ayrılıklar koşar ayak
elbet bir gün
hesap günü
o gün bugün olsun
mahşere bırakma ...
çocuk ...
Sibel Karagöz