Nə eşq olaydı, nə aşiq, nə nazlı afət olaydı!
Nə xəlq olaydı, nə xaliq, nə eşqi-həsrət olaydı!
Nə dərd olaydı, nə dərman, nə sur olaydı, nə matəm!
Nə aşinayi-vüslət, nə bari-firqət olaydı!
Könüldə nuri-məhəbbət, gözümdə pərdeyi-zülmət!
Nə nur olaydı, nə zülmət, nə böylə xilqət olaydı!
Tükəndi taqəti-səbrim, ədalət, ah! Ədalət!
Nə öncə öylə səadət, nə böylə zillət olaydı!
~ H.Cavid - “Şeyx Sənan” dramı