390 syf.
·
Puan vermedi
Ya Budha'nın dediği gibi zevk peşinde koşmayı bırakarak mutlu olmayı öğreneceğiz, ya da şehir denen bu cangılda küçük şeylerle mutlu olmaya alışacağız.
Okur Takip Önerileri
İnsanlar doğduklarında aptal değil, cahildirler, gördükleri eğitimin etkisiyle aptallaşır.
Hayatı itmene gerek yok, kendi kendine gidiyor zaten. Sen yetişmeye bak.
Ölüm, insanoğlunun en eski, en yeni hüznü... Özgürlük, insanoğlunun en eski, en yeni isteği... Edebiyat, insanoğlunun en eski, en yeni sığınağı...
yiğitler, yol gösterenler aya benzer, önce büyür, her yeri ışığa boğar, sonra kaybolup giderler...
Dağlar Ülkesi'nin dağları, kadim dağlar, isyanların mekanı, şairlerin dizesi, dengbejlerin kelamı... Bu asi, bu görkemli dağlar. Umuda dönüşmüş, bugünün umudu olmuş dağlar...
Derinden gelen bir ses, uzayan, yükselen, alçalan hüzün dolu bir makam ve belki de hep tekrarlanan kelimeler... Nedir bu söyleyiş biçiminin özellikleri? Neden buralarda söylenen türkülerin hepsi sanki aynı makamdan söyleniyor? Unutulmuş efsanelerin dili mi bu? Uzun bir destanın parçaları mı yoksa? Yoksa öfkenin sesi mi bu? Sakın kederin olmasın...
Hiçbir heykeltıraş, hiçbir şair, ne Michelangelo ne de Dante umutsuzluğun dibini, yeryüzünün son felaketini, kendini yağmurun saldırısına bırakmış, korunmak için tek bir hareket bile yapamayacak ölçüde yorgun ve bitkin olan bu adamın içine işleyecek kadar etkileyici bir biçimde betimleyememiştir.
Sayfa 44Kitabı okudu
