“Beyaz zambaklar ülkesinde artık kan gülleri açtı. Bosna'da yaşadığım acılarım diken olmuş yüreğime batıyor. Teyzeciğim ... Karanlığıma bir mum yakacak gücüm dahi kalmadı. Bir zamanlar bütünleştiğim bu şehirden artık ayrılmaya karar verdim. Çünkü sen yanımda yokken yüreğime Sırp dikeni battı ... Hoşça kal teyzeciğim, hoşça kal”