Ben de birkaç kere takılıp düştüm ve bu sırada gözlerimi açmak zorunda kaldım. Gördüğüm şey, aklını yitiren dünyanın kurduğu yabani bir fanteziyi, ağır bir sayıklamayı andırıyordu.
(Keşke amerika bizi kıskanıyor diyen dayılar gibi olsaydım yaa, gerçekleri görmek bazen hiç iyi değildir)
Herkes susuyordu, yürüyen dilsizler ordusuydu sanki ve insanlar düşerken tek kelime etmiyorlar, diğerleri de onların bedenine takılıp düşüyor, sonra yine tek kelime etmeden kalkıyor ve arkalarına bakmadan ilerlemeye devam ediyorlardı. Dilsizler aynı zamanda sağır ve de kördü sanki.
Okur Takip Önerileri
... cinnet ve dehşet.
Adı önemli olmayan bir yolda hissettim ilk kez bunu.
On saattir aralıksız yürüyorduk, mola vermeden, adımları yavaşlatmadan, düşenleri kaldırmayıp kitleler halinde peşimizde ilerleyen ve ayak izlerimizi üç dört saat içinde kendi ayaklarıyla silecek olan düşmana bırakarak.
Hayatım bir film ya da dizi olsaydı o kadar sıkıcı olurdu ki kimse izlemezdi
Tuğçe tekrar paylaştı.
"İnsanın bir yanı nedense hep eksik
Ve o eksiği tamamlıyayım derken,
Var olan aşınıyor azar azar zamanla."
Sayfa 286 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
Tuğçe tekrar paylaştı.
İnsanın gerçek alçakgönüllüğünün, sevmenin neşesini bilmek olduğuna inanıyorum. Sadece sevilmenin zevkini arzulamanın vahşi ve cahilce bir davranış olduğunu düşünüyorum.
Sayfa 164Kitabı okudu
