Ve çalsam da bulutların en beyazına bahtımı
yaratamıyorum senden mavi bir gökyüzü, bağışla.
Bağışla çünkü
hüznün de arifesi vardır.
Ve aşkın hükmündendir çaresizliğim.
Sonbaharlar eskiyordu yatıya kalan
bir balıkçı teknesine gece inerken
Bense rahminde bir karanlığı bir yer yatağında
yakasında kokunla saçlarına örüyorum
Hikayesini acı bir tütünün yaprağına
bastırmış, kayıpları şehirler dolusu
yalnızlık olan dili ağırlaştırılmış yorgun
bir sessizlikle acılarım bile sırılsıklam.