"Kitap, dizi veya film olsun, hiç fark etmezdi benim için. Yaşayamadığım bir dünyanın içine adım atmak benim için kurtuluşun kapısıydı.
Ben buydum.
Hayatım kitap raflarında, filmi çeken kamerada saklıydı. Aslında hiç sevgilim olmadığı için tecrübesiz olduğumu düşünmem yanlıştı. Onlarca sevgilim olmuştu, onlarca aşkı tatmıştım, karakterlerle beraber öpüşmüş, hatta sevişmiştim. Saf olan bedenimdi, üstümdeki siyah kıyafetler de bedenimi değil ruhumu yansıtıyordu."

"Ne yapıyorsa yapsın bir babaya karşılık vermek kolay mı sanıyorsun? Ben nefret içindeyim çünkü sevginin ne olduğunu bilmiyorum."

"Yapma," diye fısıldarken buldum kendimi.
"Neyi yapmayayım?"
Elimi yüzümden çektim ve güzel gözlerinin içine baktım.
"Ona bu kadar benzeme." Sesimde acı ve yakarış vardı.
"Kime benzemeyeyim?" Gerilmişti. Ruhsuz bir ifadeyle güldüm.
"Babama..." Kaşlarım çatıldı. "Senin kadar güzel değil. Hatta yüzünden düşürmediği o sert ifade ona hiç yakışmıyor bence. Ama huylarınız... Ne kadar çok benziyorsunuz. Daha yeni fark ettim." Sesimden şaşırdığım belli oluyordu. "Bir suçum olmadığı halde beni cezalandırmaya çalışıyorsunuz."

"Genellikle kendi kararlarını kendi veren, bir şey yaparken izin alma ihtiyacı hissetmeyen bir insandım. Bunun temel sebebi belki de ailemin umursamazlığında yatıyordu. Hep hatalar biriktirir, o hatalardan kendi doğrularımı bulurdum; kendimi kendim eğitip büyütmüştüm ve bunu başarabilmişken şimdi bir yabancıdan tuvalet izni almak kanıma dokunuyordu."

"O an dilimi yakacak kadar zehirli cümleler kurabilirdim; hem onu hem ruhumu zehirleyebilirdim."

"Hep bir ağabeyim olsun istemiştim."

"Onu kendi kanı içinde yatarken gördüğümde, Tanrı'ya inanmaktan vazgeçmedim, Tanrı'nın umursadığına inanmaktan vazgeçtim. Bir Tanrı olabilir, Clary, olmayabilir de, bence bunun bir önemi yok. Ne olursa olsun, biz yalnızız."

"Size gülüyordum, çünkü ilanı aşk anları beni güldürür, özellikle de karşılıksız olduğunda."

"Ne yorucu... bütün hayatın boyunca savaş, sonra da hayatın bittiğinde bile savaşmaya devam et."

"Çoğu kimse üzüldüğünde veya korktuğunda değil, hayal kırıklığına uğradığında ağlar."