Şulegül Gündüz
@Viisal
"Kalbim bu asrın dengi değil"
Lisans
Bursa
14 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
“Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor anlıyor musun?”
Okur Takip Önerileri
“Herkes ay gibidir ve herkesin hiç kimseye göstermediği bir karanlık tarafı vardır..”
Derin ve dar bir alacakaranlıktı akıp geldiğim yatak. Kime biraz gülümsediysem, garip bir önlem duygusuyla, bir yerlere gecikiyormuş gibi telaşlı, arkasını dönüp gitti. Korkunun ve bencilliğin cumhuriyetinde kabalığın kırıcı saltanatıydı yaşadığım. Herkes büyük bir ikiyüzlülükle bir erdem, bir zorunluluk gibi ölümü kutsuyordu. Kimsenin yağmuru seyretmediği bir dünyada yıldızları sevmenin yalnızlığı ile her gün biraz daha geri çekildim. Üstüme örttüğüm yorgan yüreğimdeki serçenin küçücük ürkek kanatlarıydı. Kimse, ilkyazın sevgi, yazın dinginlik, güzün bitiş, kışınsa sıcaklığı bitiren bembeyaz bir düş olduğunu anlatmadı. Ne zaman bir sızıyla gözlerimi bulutlara, ağaçların uç dallarına, rüzgarın ufukta çaldığı ıslığa çevirdiysem, yüzüme inen bir tokatla önümdeki duvarlar gösterildi. Alnımdaki derin eğri bu sakınmalardan kalmadır. Bu yüzden sesimin rengi acı, gözümün ışığında bulanık bir kırılma, parmaklarım böyle dolaşır birbirine…
Ayrılık, zorunlu ya da gönüllü, bir kopuşu, bir acıyı, kimi durumlarda bir vefasızlığı ve ihaneti imlese de, içinde daha geniş bir yaşama potansiyeli taşıyan bir insanlık halidir. Hepimizin belki de acıyla özgürleştiği, geçmişin değerini bulduğu, geleceği büyüttüğü bir beşinci mevsimdir. Hiçbir ayrılık gitmekle özdeş değildir. Gerçek ayrılık tam anlamıyla bir unutuşla başlar.
Yalnız bizim değil bizi bilenlerinde unutuşuyla. O yerden, o mekandan, o insandan bizde süren, bizi oluşturan ne varsa, hepsinin gitmesiyle.. Oysa bu hiçbir insan için hiçbir zaman mümkün olmayacaktır. Ta ki ölüm, bizi tanıya en son insanı da çekip alsın dünyadan.
"Bir gönül kırgınlığının acısını dindirecek bir yolculuk yapılmadı henüz."
Sayfa 54Kitabı okuyor
"İnsan ruhu -der, Kazancakis- dünyanın en emparyalist gücüdür; fetheder,fetheder ve hiçbir zaman fethettikleri ona yetmez."
"İnsan yaşarken görür güzelliği,
Acı bile bir dünya nimetidir sonunda,
Ancak yaşayanların anısı olur."
"İçtenliğimden aldım en çok yarayı"
Sayfa 28Kitabı okuyor
İçimizden mi dışımızdan mı yükseldiğini anlayamadığımız bir türkü, donmuş gövdemize oylum oylum ateşler düşürüyordu: "Beni ağlatma ki sen de gülesin/ Hem murada hem maksuda eresin..
Sayfa 17Kitabı okuyor
Durduğu yerde değersiz bir bütün olarak kalmaktansa, parçalana parçalana gitmenin büyün doğruluğuna inandırmıştı kendini..
"Geri çekilmem yakışmazdı sevmeme.."
Sayfa 8Kitabı okuyor
