Sabitlenmiş gönderi
Kalbinin derinlerinde yerleşen bir saadet hissi şimdi ona mevcut fakat erişilmez bir şey gibi görünüyor ve onun hırsını daha çok arttırıyordu. Hayatta hiçbir şey ona kıymetli görünmemiş, peşinden koşmak, erişmek, sahip olmak arzusu vermemişti. Etrafına daima bir yabancı gözüyle bakmış, hiçbir yere bağlanmak arzusu duymamış, bu yalnızlığın gururu içinde memnun olmaya çalışmıştı. Şimdi ilk defa bir şey istiyor, hem de korkunç bir şekilde istiyordu. Fakat niçin bu istek bir imkansızlıkla beraber gelmişti? Niçin hayatının bu en büyük arzusunu, şimdiye kadar belki yine içinde, fakat en gizli yerlerde saklı duran bu arzuyu, hapsedildiği yeri parçalayarak ortaya çıkar çıkmaz, öldürmeye mecbur kalıyordu?.. Niçin? Kimin için?
Buna nasıl tahammül ediyorlar? Her günü pes etmeden, umutsuzluğa kapılmadan, intihar etmeden, hatta siyaset tartışmaya devam ederek nasıl atlatıyorlar? Bu kadar katı egoist olabilirler mi? İşlerin böyle olması gerektiğinden o kadar eminler ki kendilerinden bir kez bile şüphe duymuyorlar mı? Eğer öyleyse, sanırım katlanmak daha kolay olabilir. Merak ediyorum, insanların böyle olup olmadığını ve onları mutlu eden şeyin bu olup olmadığını merak ediyorum, bilmiyorum işte... Acaba geceleri rahat uyuyorlar mı, sabah dinç uyanıyorlar mı? Nasıl rüyalar görüyorlar? Yolda yürürken ne düşünüyorlar? Para mı? Eminim tek mesele bu değildir. İnsanlar yemek için yaşıyor sözünü duymuş olsam da para için yaşadıklarına dair bir şey duyduğumu hatırlamıyorum. Hayır . Fakat özellikle söyleyecek olursam... Hayır, bunu da anlayamıyorum. Düşündükçe daha da anlayamaz hale geliyorum ve kendimi, yalnızca benim tamamen farklı olduğum şeklindeki korkunç, rahatsız edici düşüncenin saldırısına uğramış buluyorum.
168 syf.
·
Puan vermedi
·
10 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Ya ben, kendi yoluma koyulurken ne bir umudum ne de bir amacım var;nasıl yola çıktıysam, öyle geri dönüyorum evime.
Sayfa 118Kitabı okudu
O kadar acı çekiyorum ki! Ah, insanlar benden önce de böylesine perişan olmuş mudur?
Sayfa 116Kitabı okudu
Çok acı çekiyorum ;çünkü yaşamımın biricik coşkusunu, çevremde bana dünyalar yaratan o kutsal, o can veren gücü yitirdim ;o güç yok oldu!
Sayfa 112Kitabı okudu
Ne uğruna uyandığımı, ne uğruna uykuya yattığımı bilmiyorum. Yaşamımı bir zamanlar devindiren maya yok artık ;derin gecelerde beni uyanık tutan, sabahları beni uykudan uyandıran o uyarıcı çekicilik yitip gitti.
Sayfa 89Kitabı okudu
Ruhlarını tümüyle merasime kaptırıp ziyafet sofralarında bir sandalye öteye gidebilmeyi düşlemekten başka bir şeyi yıllarca aklına getirmeyen, yalnızca bunun uğruna çaba harcayanlar nasıl insanlardır!
Aldırış etmeyince her şeyin üstesinden gelinebilir!
Sayfa 83Kitabı okudu
Bir şey yapmadan duramamakla birlikte, bir şey de yapamıyorum.
Sayfa 72Kitabı okudu
Zaten bu dünyada kimse kimseyi öyle kolay kolay anlayamıyor ki!
Sayfa 68Kitabı okudu
Birçok şey beden sağlığımıza bağlıdır ;insanın sağlığı yerinde değilse, hiçbir bakımdan kendini iyi hissetmez.
Sayfa 48Kitabı okudu
Dünyada yüreğime en yakın olan varlıklar, çocuklardır.
Sayfa 45Kitabı okudu
Kendi içime dalıyor ve içimde bir dünya buluyorum.
Sayfa 26Kitabı okudu
En dayanamadığım şey de onların bana gösterdiği sözde dostluk.
Sayfa 26Kitabı okudu
Sen bir budalasın, dünyada bulunamayan birini arıyorsun.
Sayfa 25Kitabı okudu