“Hayat tuhaf ,epeyce tuhaf.
Sırf birini aklamak için, sayfalarca kendini karalıyorsun mesela.
Sırf birini karalamamak için onlarca şeyi unutuyor, tonlarca yükle kendine yükleniyorsun. Sonra bir gün geliyor, tüm yaşadıklarının üzerine kendi ellerinle perde çekiyorsun.Yaşanmışlıklara sırt çeviriyor, duygularını yok sayıyor, kendini bilerek ve isteyerek o griliklerin içine hapsediyorsun. “