Aslında kendimden korkuyorum
Gecenin kör karanlığı sesli konuşuyor artık..
Ürküten bir yalnızlığı var sokak lambasının
Ve ışıksız ateş böceklerinin...
Baktıkca onlara, kendi karanlığımda kayboluyorum...
Bilinmedik bir hüzün var içimde ,bir gariplik anlamadım ki ya ben fazlayım bu şehirde ya da biri eksik..
Okur Takip Önerileri
Şu küçücük dünyada herkes incitilmiş, isimsiz, herkes yanlış yerde... biz en iyisi bu fon eşliğinde biraz kitap okuyalım, iyi geliyor inan çok iyi geliyor... Neden? diye düşündüm neden korkuyorum?. tam atlatmışken?
gözlerimin içi terliyor sanki. uzun bir süredir yaşamanın dışında kaldım, ev içinde, kalabalıktan uzakta.. o yüzdendir. ya da kitabın etkisidir, ne bileyim bastıran kardır,
gördüğüm düştür...
bir nedeni olmalı...
nedense aklıma hep ölüm geliyor.
böyle ne kırık,
ne de anlaşılamamış gitmek istemiyorum Vera...
