ilaç milaç bok püsür.
şuramda bir şeyler var
sahiden bir şeyler var
haykırmadan anlatamam.
Maalesef hayatımı belli düzene koymayı asla bilemedim. Kendi halimde, bana özel tarzımla yaşamayı hiç isteyemedim. Başkalarının gözünde aynı kalmamı, tek bir biçimde algılanmamı sağlayacak davranış sergilemeyi arzulamama ve buna hiçbir engel olmamasına rağmen ruhum hep anlık değişikliklere boyun eğdi. Bu nedenle, kendi kendiyle kavga eden, ötekinin düşündüğüne aykırı davranan, düşüncesi parçalanmış, zihnen ve duygusal anlamda çatışan iki kişilik oldu hep içimde.
''Benim burada ne işim var?'' diye düşündüğünüz oldu mu hiç? Bir labirentin içindeymişsiniz ve kaybolduğunuzdan eminmişsiniz de, her bir dönemeci kendiniz yarattığınız için bu tamamıyla sizin suçunuzmuş gibi hissettiğiniz? Üstelik dışarı çıkmanızı sağlayacak birçok yol olduğunu da biliyorsunuz çünkü labirentten çıkmayı başarmış, dışarıda gülüşüp oynayan insanların seslerini duyuyorsunuz. Çalı çitlerin arasından gelip geçen şekiller halinde. Öyle mutlu görünüyorlar ki onlara değil, bu işi onlar gibi yapamadığınız için kendinize kızgınsınız. Oldu mu hiç? Yoksa bu labirentte kalan bir tek kişi ben miyim?
Okur Takip Önerileri
Ne demek istiyorum biliyor musun? Yaptıklarınız, size verilen biçimler gibi hayatınızın gerçeğidir. Nasıl mı? Neden mi? Asla inkar edemeyeceğiniz bir hapishanedir hayat. Buna söyleyecek sözünüz yoksa ve beni onaylıyorsanız bu noktada şunu söylemeliyim; evet hayat hapishanesinde bir mahkumsunuz ve oradaki yargılama hiç de adil değil.
Herkes için bir parantez açmak gerekir.
Sayfa 1Kitabı okudu