“İnsan bu denizin karşısında küçülüyor , küçülüyor , iğne ucu kadar bir şey kalıyor . “
“Bu çaba, bu kavga , bu kaçıp kovalama niye ki , insan bir iğne ucu kadar kalınca ?”
‘Önünde yine kapanırsa kapılar, bitenin hayatın olmadığını, sadece hayatlarından ilki olduğunu, bir başkasının başlamak için sabırsızlandığını söyle kendine açıkça. Atlayıver hemen bir tekneye, koca bir şehir bekliyor seni.’
Yetiştirmelisin kendini, zenginleşmelisin, tabii kendi başına yaşamak istiyorsan bir gün. Önce eğitim,sonra para.Tersi değil ama. Paran olduğunda okumak için sabrın da kalmıyor zamanın da .
Yine de yaşam vardı, arzular ve bayramlar vardı.
Bir de bu dünyada hiçbir zaman en iyisi beklenmese de en azından her gün en kötüsünden kurtulmak umulurdu.