Yücel TURĞUT
@Ycltrgt
Sınıf Öğretmeni
Atatürk Üniversitesi
Erzurum
37 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ama kim ne derse desin, bence bir ölünün laneti, canlı bir adamın nefretinden daha korkutucudur.
Sayfa 113Kitabı okuyor
" Neden hemen yitiriyorsunuz umudunuzu ? Daha ilk girişimde başarılı olmayı umut etmek , Tanrıdan çok fazla lütuf beklemek olmaz mı ? "
Sayfa 60Kitabı okuyor
Ne var ki, eğer bu kıskanç kimseler arkadaşlarımdan birileriyse, onların kim olduğunu öğrenmek istemem. Zira bu kez de onlardan nefret etmek zorunda kalacağım..
Sayfa 35Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Elinde tutuklama emri olan olan komiser artık bir insan değil; soğuk,sağır ve dilsiz bir kanun heykelidir.
Sayfa 27Kitabı okuyor
İnsanın bu kadar kolay mutlu olabileceğine inanmıyorum. Mutluluk, kapılarında ejderhaların beklediği masallardaki saraylara benzer. Bu sarayları fethetmek için savaşmak gerekir.
Sayfa 26Kitabı okuyor
Kimi zaman sevincin tuhaf bir etkisi olur. Adeta bir keder gibi sıkar insanı.
Sayfa 26Kitabı okuyor
"Bana, henüz sahip olmadığım bir ünvanla hitap etmeyin. Belki felaket getirir."
Sayfa 23Kitabı okuyor
"...Sadece mutluyum. Mutluluk,insanı gururdan daha çok kör ediyor."
Sayfa 22Kitabı okuyor
"Biz, bize iyiliği dokunan insanlarla ödeşmiş olmayız. Para değilse bile şükran borcumuz hep vardır onlara."
Sayfa 15Kitabı okuyor
Sen o İtalyan atasözünü bilir misin? "Ortağı olanın patronu var demektir."
Sayfa 10Kitabı okuyor
Bir gün hepimiz öleceğiz Dantes. Ama yaşlılar daha önce gitmeli ki gençlere yer açılsın.
Sayfa 6Kitabı okuyor
"En önemli denetimci içindeki vicdandır."
"Gözlemleyen bilinci" konuşalım biraz. Açabilir misiniz nedir?
Önem verdiğim bir farkındalık; İngilizcesi mindfulness.
Şimdi bakın, içimizde bir "doğruyu anlama" potansiyeli var.
Bu herkesin içinde vardır. Yani doğuştan bazı şeyleri insanın içi hisseder; bildiğini bilmese, farkında olmasa dahi... Bu his, bu nüve potansiyel olarak her insanın içinde doğuştan, bebeklikten vardır. Beyin araştırmaları gösteriyor ki, altı aylık bir bebek soğuk, donuk, bomboş bir yüzle karşılaşırsa, burada bir yanlışlık, yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu hissediyor.
Nedenini bilmiyor elbette ama hissediyor. Gözlemleyen "içimizdeki his" hep var ve bize her adımımızda bir şeyler söylüyor. İşte bu farkında oluş hissi yavaş yavaş bir gelişim içerisine giriyor ve sağlıklı gelişim ortamlarında gözlemleyen his, "gözlemleyen bilinç" e dönüşüyor.
"Bana göre bunun tek bir açıklaması var; bu adam kendi özüne olan saygısını kaybetmek istemiyor. Besbelli ki kendisiyle kurduğu ilişki özel ve önemli… Kimse bilmiyor ama sen kendin biliyorsun. Ve sen, kendin için dünyadaki en önemli insansın. Öyle olmalısın! Aksi hâlde yaşadığın hayat senin hayatın olmaz, -mış gibi gibi bir hayat sürersin. Bu yüzden “benim hayatım” diyebilmen, “Yaşadım!” diyebilmen için her zaman, bu durumda olduğu gibi kimsenin bilmediği bir koşulda dahi, sen kendin için doğru olanı, adil olanı yapmalısın."
“Şimdi ve burada kendim miyim?” Şimdi ve burada, bir başkasının kriterlerine göre var olmaya çabalayan bir insan mısın; yoksa kendi bilincinle oluşturduğun ölçütlere göre seçimlerini yapıp eyleme geçen biri misin?