Benim nazarımda, Mahzuni Şerif’in:
‘Ezilenler birleşelim, durmayın; bakın ne olur!’ dizesini alıp, Rus edebiyatında daha da dallandırarak
açıklamış bir başka kişidir Gorki.
Gerek işçi sınıfının, gerek ezilen kesimin
ayağını bir pranga gibi ısıran kapitalizmin,
sömürünün, bugün olduğu gibi
dün de zayıf olandan nemalandığını
ilmek ilmek işleyerek dokuyan bir şaheser.
Hayatımda kaç kez okuyup da nasıl bittiğini anlayamadığım nadir isimlerdendir bu kitap,
ve elbette Gorki…
Okuyunuz, öneriniz; paylaşınız!
Her şeye, ama her şeye rağmen, desteğini kitap karakterlerinden, olay örgüsünden ve
gönül hanelerimizden esirgemeyen
o koca yürekli Ana’ya; Pelageya’ya
bin selam olsun! -diyerek daha fazla
sürprizbozan (spoiler) vermeden
incelememi bitirmek isterim. :)
Not:
Uygulama üzerinde alıntı paylaşsam bile,
okuduğum kitapların girdisini ve incelemesini çok yapmayan biri olarak, bu kitap için bir inceleme mecburiyeti hissettim. Okumadıysanız eğer, bence bu kitaba bir şans verin derim. Sevgilerle…
