Yüksel Darğın
@Yukseldargin
Ev tekstili
Lisans
Bingöl
Genç, 3 Mart
26 okur puanı
Nisan 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Dikenini beğenmeyen güller türedi
Mikrop olmayanlardan, mikroplar üredi
Baba evlattan evlat anneden gizlendi
Çağın modası diye nice günah helalendi
Çağımız şıkır şıkır, özler kalıyor sözde
Herkes uydu modaya ötekisi ve bizde
Ufak ufak alındı her değer ve töremizde
Ruhsuz kaldı dünyamız ölü bedenimizde
Cahil ihtişamı gösterişi zerafet
Bu pencere kenarında uzaklara bakan nemli gözlerle...
Geceler...
Senden sonra başladı gecelerim
Geceleri senden sonra tanıdım
Senden sonra hiç gündüzüm olmadı.
Saatler hep zifiri
Saatler gece yarısını gösterir hep bana.
Sen gelirsin diye
Hep gittiğin gecelere dertlerimi açıyorum.
Onlarla konuşuyorum.
Korkularımı ise günyüzüne
Seni gecelere saklıyorum.
Saniye saniye zaman dilimlerine böldüm yokluğunu
Bu yüzden seviyorum
Hem geceleri
Ve gecelerimde olan
Seni seviyorum...
Okur Takip Önerileri
Kılçadırda doğup, rezidansı beğenmeyen şaşkın
Yüksekliği görünce, herkesi küçük görür sapkın
Kültürü bilmez, Ümrandan uzak medeniyetsiz
Frenke hayran, kendi medeniyetini bilmez
Âlemi bilmez, kendisini kalemin babası sanıyor
Karaladiğı her sayfayı, zifiri ve ziyan ediyor.
Öve öve bitirmez, kendi olmayan maharetini
Maskaralık ile kazanmış, her türlü servetini.
Yol bilmez ,engin bilgisi ile iz sürer kendince
Bilgeliğe bürünür her daim, halka görününce.
Kara kutu gibidir, kimseye dost yaren değildir
Selam verirken bile, yarını ve menfaati içindir.
Yüksel DARĞIN
Işıklı pencerem
Oturdum ışıklı penceremin ışıklı tarafına
Yaslandım anılarıma, kanayan yanlarıma
Bir damla gözyaşı düştü göz pınarlarıma
Işıklı pencerem anlattı, ağladım yalnızlığıma
Penceremden baktım kar tutmuş tepelere
Mezarlarda yalnız yatan kimli, kimsesizlere
Harabeden farksız hayata sıkıca bilenenlere
Işıklı penceremden güldüm, ışıksız geçenlere
Yazlar baharlar bitti kışta buldum kendimi
Dünler yorucuydu kuramadım dil bendimi
Buğulu camlar ardında anlatabilmek derdimi
Işıklı pencerem anlattı geçen mevsimlerimi
Bol gürültülü dünyada, duyarsız oldu ruhumuz
Nağmeler farklı telden, kabarmaz duygumuz
Düne kadar aynı kaynaktan olan suyumuz
Işıklı pencerem anlattı, artık ayrı huyumuz
Anlamak istiyorum penceredeki gizlenen gizi
Bende ol(an)mayan silinmiş izi
Fani olan dünyadan hazırladığımız bakî çeyizi
Işıklı pencerem anlattı her-an gideceğimizi
Yüksel DARĞIN
Tuttum elerimden usulca,
Tek tek basamakları çıkarttım,
Hem uzun hem ince yollardan.
Çöktürtmeden dizlerimi namerde,
Kimseye muhtaç etmedim ayaklarımı.
Ellerimi ayaklarıma,
ayaklarımı ellerime yaren ettim.
Onurunu korudum yıllarca
ANNEM
Cümleler eksik kalır seni tanımlamaya
Şiirler ve nesirler yetmez seni anlatmaya
Seni anlamayanlar mahkumdur solmaya
Annem dedikce, razıyım senle yaşlanmaya
Havvadan beri taşımaktasın her yükümü
Savaşta, barışta benim için unuttun ölümü
Anladım vatanındım, sana dönünce yüzümü
Annem dedikçe, anladım asıl şefkat özümü
Senin varlığında;
Bir rüzgâr ile sallanan ruhumu
Unuttum dünümü sağımı solumu
Elimi verince kaptırdım kolumu
Seni tanıdığımdan şaşırdım yolumu
Şikeste yollar önüme dizilmiş belirsiz
Hayallerimden uzak, onlardan kesintisiz
Ayaklarım taşımıyor beni bedenim çelimsiz
Seni tanıdığımdan beri her şey sevimsiz
Yüksel DARĞIN
Zamanla yaşlanacak benim de hayallerim
Genç kalacak değilim ya; biter bir gün ferim
Biri yağda biri balda da olsa narin ellerim
Hayallerim gibi birgün bitecek duygu hislerim
Kırık bir testi ile hep su taşısamda dünyama
Hiç bir mızrap çare bulmaz alevlenen yarama
Neticesi ölüm olan her türlü çileli yoluma
Bir nur istiyorum ışığı olmayan dünyama
Kaç bahar yaşadım, hüzünlendim bilemedim
Bildiğim tek bir şey var yalnızlığı dost edindim
Yıllara meydan okurken nefsim, bir anda eridim
Kâh bugün kâh yarın derken; aniden tükendim
Felek kimsenin yorganı döşeği değilmiş
Anlık nefes için fırıldak olmaya değmezmiş
Her dert olgunlaşınca kendiliğinden geçermiş
Gectikce anlıyor insan mutluluklar "an" imiş
Yüksel darğın
Umut
Adem yalvarırken Allah'a, Rabbim;
Varlığın var iken varlığım ile ne edeyim
Günahım ile senden başka kime gideyim
Ben insanlığın her türlü haline gebeyim
Bildiği derdi vardı, derdine derman vereni
Umutsuzluğa bırakmayacaktı O bu bedeni
Sahte darlıkdan, feraha mutlaka erecegini
Umdu, buldu ve bildi onu yoktan varedeni
Herkes red etse de doğrunun
Kara kitap okudum zorlandım içerisine
Ak oldum anlamadım kandım zifirisine
Gecekondular gibi bir gece meşhur olan var
Bilgi, kültür, düşünceden yoksun koca bir davar
Sorsan bir soruyu, kendini alî allame sayar
Tutmaya çalışırsan, yamalı bohça gibi patlar
Kaç mevsim yaşadığı belli değil, köksüzdür
Her gördüğünü adet edinir, görgüsüzdür
Kenidini yolun kendisi ve alleme gördürür
Yaptıklarını marifet gösterir, kendisine sövdürür.
Y.dargın
BABA OLMAK
Nedendir bilmem ama
En güzel şiirler daha yazılmadı babalar için.
Tanımsız ve tarifsizdir baba olmak.
Baba olmak
Çoraklaşmış sert bir yüzün altında
Müşfik bir kalp saklamaktır.
Baba olmak öyle her şarkıya katılmak değil,
Bizzat şarkının bestesini yapmaktır.
Baba olmak
Bazen meyve veren bazen gölge veren ve bazende taşlanan bir ağaç olmaktır.
Baba olmak
Tesbih çekip ahkam kesmek değil, bilakis tesbihin her tanesinde sabır ile yücelip münzevi bir hayata göç etmektir.
Baba olmak sayılarla çocuklara sahip olmak değil
Çocukların bir babaya sahip olmanın gururunu yaşatmaktır.
Arasıra sosyal medyaya bakıyorum. İnsanlar kendi evlerine aldıkları eşyayı bile çekip sosyal medyada gösterme pespayesine girişebiliyorlar. Bu ne ahlaksız bir durum. Ne ara bu kadar kültürsüz kendimizi övmeyi anlatmayı ve ifşa etmeyi öğrendik, kimden yada kimlerden.