Yunuscan Atar
@YunuscanAtar
5 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
“Dünyayı yeni şekline sokmak için insan ruhuna farklı ve yeni bir yol açmalı. Herkesle içten, gerçekten kardeş olabilmek gücünü kazanmazsan yeryüzünde kardeşlik nasıl gerçekleşir?
İnsanlar ne bilgilerini ne çıkarlarını isteyerek başkalarıyla paylaşıyor; haklarından vazgeçmiyolar. Açgözlülük, kıskançlık içlerini kemirecek, birbirlerine
Sayfa 282Kitabı okuyor
Aptallık kısa ve kurnazlıktan yoksundur; zekâ ise hileye, sinsiliğe başvurur. Akılda namussuzluk, aptallıkta doğruluk, namus vardır. Beni ümitsizliğe düşüren durumu ne kadar aptalca ortaya koyarsam o kadar kârlı olurum.
Sayfa 224Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Güzellik olağanüstü korkunç bir şey!
Tanımlanamadığı, bir tanıma sığamadığı için korkunç. Tanrının yarattığı ne varsa bilmece gibidir zaten. Burada kıyılar birbirine yaklaşır, zıtlıklar yan yanadır. Ben kara cahilim kardeşim, ama bunlara çok kafa patlattım. Sayısız sır var yeryüzünde. İnsanın bu dünyada huzurunu kaçıran sırların haddi hesabı yok! Bildiğin gibi çöz, sonra da zeytinyağı gibi üste çık.
Ah, o güzellik! Yoo, insanın iç dünyasının ufku yok.
Çok geniş. Ben kendi sınırlarımı koydun. Şeytanın bile çözemeyeceği bir karışıklık var. Aklın aşağıladığını, kalp çoğu zaman güzel buluyor. İşin kötü tarafı, güzelliğin yalnız korkunç değil aynı zamanda gizemli oluşu... Şeytan, Tanrıyla boy ölçüşmek ve savaşmak için insan kalbini arena olarak seçmiş.
Sayfa 86Kitabı okuyor
- Hayır, öyle değil. İlk önce, kendinize yalan söylemekten vazgeçin. Kendine yalan söyleyip, bunu da ciddiye alan insan, sonunda kendi gerçeklerini ve dışarıdaki gerçek dünyayı göremez hâle gelir; böylece hem kendisine hem başkalarına saygısızlık eder. Saygının olmadığı yerde sevgi de olmaz. İnsan, bunun yarattığı boşluğu doldurmak için bayağı zevklerine, şehvet dolu isteklerine kendini kaptırıp gönül eğlendirir. Hayvanca bir ahlaksızlık ortaya koyar. Bütün bunlar, sürekli kendisine ve çevresine yalan söylemesinden kaynaklanır. Kendi kendine yalan söyleyen kişi, herkesten önce alınır. Bazen alıngan olmak hoşlarına gider, değil mi? İnsan, kimseden kötülük görmediği hâlde, sebepsiz yere kırılabilir; laf olsun diye pireyi deve yaparak, sadece ortamı değiştirmek için yalan söyleyebilir; ardından suratını asar, büyük bir zevkle gücenir ve bunu gerçek bir nefrete dönüştürür...
Sayfa 47Kitabı okuyor