Ütopyanın distopyaya dönüşünü okuyoruz genel yorum olarak. Yazarın da dediği gibi oldukça politik bir hikayeye sahip. Dünyadan neredeyse bihaber yaşayan bir ada ve halkı. Her şey günlük gülistanlık iken bir diktatörün gelişi ile değişiyor bu durum. Kitabı okuyanlar elbette bu diktatörümüzü haksız, suçlu buluyorlardır. Ama ben okurken ondan çok, aynen yazarımız gibi gördükleri karşısında ısrarla susan halka daha çok kızdım. Bugünümüzün, yarınımızın ve hatta geçmişteki herhangi bir dönemin doğrudan yansıması gibiydi her şey. Adalılar başlarına gelenlerin tek sorumlusu bana göre. Günümüzde yaşadığımız gibi insanları açlık ve açıkta kalmak ile tehdit ettiğinizde, kendi düşüncelerinizi ve isteklerinizi kolaylıkla empoze edebilir ve sizi desteklemelerinizi sağlayabilirsiniz. Sadece kendi çıkarından çok toplumun çıkarını düşünen bireyler bu duruma karşı çıkabilir ve dur diyebilirler. Ancak birlikten doğduğuna inandığımız kuvvet, bu ayrışım ve kendini farklı düşünen herkesten ayrı tutup, çoğunluk ile aynı düşüncede olunca haklı olduğuna inanılan zihniyet ile bu bahsettiğim bireyler maalesef başa çıkamıyorlar. Asla da çıkamayacaklar. Kitapta benimde içine düştüğüm bu ikilem çok güzel anlatılmış. Seçimler, sonuçları, pişmanlıklar, ego, bireysel çıkarlar ve daha niceleri. Birlik olabilmeyi başaran ve asla bölünmeyen, ve hatta bunun için en büyük fedakarlıklar gösteren martılar ise kitabımızın tek kazananıydı.
