Nice mutlu yıllara demeyeceğim çünkü değişen bir şey yok. Günler aynı, insanlar aynı, yalanlar aynı Dekorlar ve sahneler aynı, kandırılanlar aynı. Ve yine aynı olacak, sahte kahkahalar, sıradışı böğürmeler. Iyi kusmalar.
Charles Bukowski
Bu ülkenin aydın geçinenlerinden utanıyorum.
Burunlarının dibinde bir halk katledirken kör olanlardan utanıyorum.
Pişkin pişkin uydurma terörizm edabiyatı yapan devlet büyüklerinden utanıyorum.
Güce tapan sıradan insanlardan utanıyorum.
Yalan yok !
Halkların kardeşliğini göstermesinini bilmeyenlerden utanıyorum.
Eski zamanda kahraman olmuş, ama şimdiki zamanda iktidarın kölesi olmuş solcu artıklarından utanıyorum.
Hırsızlığa göz yuman bu ülkenin savcılarından utanıyorum.
Yalan yok !
Haksızlığı haklılık gibi gösteren iktidar medyasısından tiksiniyorum.
Dini ahlak kalkanı olarak kullanan,özel yaşamlarında rezillik sultanı olanlardan utanıyorum.
Yalan yok !
En fazla neden utanıyorum biliyor musuz ?
Yüreklerinde bir damla sevgi kırıntısı olmayanların sevgi sözcüğünü sürekli kullanarak o değerli şeyi eskitmesinden utanıyorum.
Yalan yok !
Bu ülkenin sessizliğinden utanıyorum !
Hey!
Sen bir mucizesin, ve ben bu mucizeyi uyuyarak mahvetmene izin vermeyeceğim.
Bırak elinden şu şiseyi , sigarayı
Gel sarılayım sıkı sıkı
Yaşadığını, yaşadığımı hisset.
Sana güneşin yerini göstereceğim..