Kierkegaard’ın bu konudaki düşüncesi şudur: “Fiziksel dünya bakımından kişi, ihtiyaçları azaldığı ölçüde mükemmelleşir. İnsanın Tanrı ile ilişkisindeyse durum tam tersidir. Kişi, Tanrı’ya olan ihtiyacını ne kadar hisseder ve dile getirirse o kadar mükemmelleşir. Tanrı’ya ihtiyaç duymak utanılacak bir şey değil, mükemmelliğin ta kendisidir. Dünyadaki en acıklı şey, insanın Tanrı’ya olan ihtiyacını keşfetmeden ömür tüketmesidir.