Kuru Kız ya da kız kurusu. O aslında herkesin aptal sandığı, oysa herkesin onu ne sandığını bilecek kadar akıllı; yalnızca bir bir kaybettiği aile bireylerinin hepsi için yaptığı fedakarlıklarla kendi hayatını kaybetmiş genç bir kadın. Kuru Kız'ın adı yok. O babasının, erkek kardeşinin ve komşularının gözünde uzun, sıska ve çirkin. Kendisi de çirkin olduğunu düşünüyor.
Kitap kuru kızın dünyanın sonundaki şehre seyahati ve bu şehirde geçirdiği iki yılda edindiği yaşam tarzıyla başlıyor. Bu tarihlerde kısa bir süre kaldıktan sonra, geriye dönerek gerçekte gayet becerikli ve akıllı biri olmasına rağmen ailesi için nasıl ömrünü tükettiğini anlatıyor.
Romanın elbette ki sevdiğim ve sevmediğim yerleri oldu. Ancak gayet akıcı ve merak uyandırıcıydı. En hoşuma giden nokta şuydu:
Son sayfayı okuduğunuzda çoktan en başta anlatılan kısmın detaylarını unutmuş oluyorsunuz ve dönüp baştaki bölümleri tekrar okuma ihtiyacı hissediyorsunuz. Okuduğunuzdaysa ilk seferde çok olağan gelen bazı satırlar tüylerinizi ürperten anlamlara kavuşmuş oluyor. Şahsen bende böyle oldu. Kitabın son sayfasından değil, zamanda geriye gitmeden önceki son sayfadan etkilendim.
Bence okuyun.
