“Onlar çocuktular…En mükemmel elmasların saflığındaydılar…Ne en ufak bir lekeleri ne de en ufak bir kusurları vardı…Ve ne de en ufak bir günahları …Ama onların saflığı kötülüğün saflığıydı…”
“ Suçluluk dediğin gecenin bir yarısı seni uyanık tutardı ya da uyumayı başarmışsan rüyalarını zehirlerdi. Suçluluk , mutlu anların hepsinin içine öylece dalar , kulağına keyif almaya hakkın olmadığını fısıldardı .”