Kadın maviydi uçsuz bucaksız
gökyüzü gibi,adam ise siyahtı
Yok etti bütün renkleri.
Kadın yanıyordu ateşte çaresizce.
Adam ise kül oldu ona beraber yok olalım diye.
Kadın bir yıldızdı gecenin
Karanlığında parlayan.
Adam ise geceydi kadını esiri altına alan.
Kadın ilk baharın ilk çiçeğiydi.
Adam sonbaharın son yaprağı.
Kadın rüzgarı takip eden bir uçurtmaydı.
Adam ise her seferinde onun takılıp kaldığı ağaç dalları.
Öyleydi işte...
Kadın mutluluktu sonsuzluğu arayan.
Adam sonsuzluktu mutluluğa kavuşamayan...