Syrinx
@_Syrinx
-sohbet etmeyi hiç sevmem, sadece kendimle konuşurum-
-Müzmin Evli :)
MEB/Yönetici
Yüksek Lisans-Bilişim-Yerel Yönetim-Sosyoloji
1988
813 okur puanı
Ağustos 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Genelde bu saatlerde bir şey yapmam. Böyle söylediğime göre şimdi bu saatte bir şey yapıyorum demektir. Nasıl oldu da bu odaya girebildim, şaşkınım!
Odamın duvarlarını sarmış kütüphaneme bakıyorum. Kitaplar tozlu rafların arkasında nizami bir bölük asker gibi dimdik duruyorlar. Öyle durmayı ben öğretim onlara. Kitaplara yaptığım tek kötülük bu olmuştur. Hepsini aynı düzene sokmak!
Genelde bu saatlerde bir şey yapmam. Bunu seninle paylaşmak istedim. Evet, bu saatlerde bir şey yapmam. Aslında ben uzun süredir hiçbir saatte hiçbir şey yapmıyorum. Senin oturmaktan hoşlandığın koltuk halen burada. Şimdi hangi koltuk diye düşünüyor olabilirsin. Sen derken kimi kast ettiğimi de söyleyeyim. Seni kast ediyorum. Dikkatli oku lütfen. O yüzden koltuğu sen hayal et, az önce sözünü ettiğim kitapların ve masanın olduğu odayı hayal ettiğin gibi. Gördüğün gibi şimdi her şey daha net. O koltuğa hiç kimse oturmadı, biliyorum sen de oturmadın. Ben sadece seveceğini ve bir gün oturacağını hayal ettiğim için senin oturmaktan hoşlandığın koltuk halen burada dedim. Galiba artık hep bu saatlerde o koltuğa oturmanı, raftan bir kitap almanı ve uzun süre okumanı düşleyeceğim...
Biri var hayatımda sahip olamadığım, olamayacağım, lakin ona doğru aktıkça çoğalacağım, yeniden doğacağım ama hiçbir zaman ona tam manasıyla ulaşamayacağım... Biri var hayatımda değerini ölçemeyeceğim, gülümsemesini silemeyeceğim, geçmişe alıp gidemeyeceğim, geleceğe götüremeyeceğim, zamana bırakıp yaşayamayacağım ve yalnız kalacağım... Biri var düşlerime onunla kaçtığım, onunla yatıp kalktığım, onu tanıdıktan sonra kaderime sessizce razı olduğum, adını koyamadığım his ve kavramlarla yaşadığım... ‘Biliyorum’ demenin yetersizliğini pek çok kez hissettiğim ve yine de seviyorum dedikçe sevinip, mutlu olduğum, cümlelerimin gizli öznesi yaptığım, sadece ona çocukça arsızlaştığım...
Sorgül, Mezopotamya’nın altın saçlı kraliçesi, susma konuş benimle, niye deli gibi atıyor kalbim, neden sürekli gözlerim ışığı arıyor? Gündüzler mi karanlık, geceler mi aydınlık anlayamıyorum, manasızlık kalbimi kuşatmış, hissediyorum benliğimi aşan bir şeyler oluyor, sen ki Mezomotamya’nın altın saçlı kraliçesi, insanlar öldü eteklerinin dibinde, savaşlar gördün, yitip giden yaşamlar bildin, akan gözyaşları eksik olmadı topraklarında, susma konuş benimle, neden sürekli aynı resmi çiziyor kalemim?
Kar yağsın diliyorum, sarıpapatyaların üstüne, kızak koşmak aklıma düşüyor sümükleri akan veletlerle, evlerin camlarına taş atarak ıssız çöllere kaçmak istiyorum. Işığı gördüğümde karanlığı özlüyorum, karanlığa kavuştuğumda ışığı arıyorum. Bir melodi zihnimde kayıp duruyor, bir şarkı gözlerimde tınlıyor, bir kuş dilimde uçuyor, bir şaşkınlık kalbimde pompalanıyor, kan damarlarımı alıp gidiyor, bir koku sinmiş kulaklarıma burnum düşmüş, küskün, bir yaprak gibi savruluyor gönlüm… Acayip durumlar yaşanıyor, çocuk parklarında oynayan, yeniden okula başlayan yaşlılar görüyorum, tarih tarihe karışmış, zaman zamana, insan insana…
Düşelim yollara, atalım yeni tohumlar kuru topraklara, insanlığın umudu altın saçlı kraliçe, söyle bana, yolum ne yoldur? Kayısı bahçeleri arıyorum, karıncalara anlatıyorum bilmediğim her şeyi, bildiklerimi kendime saklıyorum, unuttuklarımı kaderim belliyorum. Ben ışığın peşinde yürüyorum, güneş altında pamuk toplayan çiftçilere selam yolluyorum, bir ressamın tuvaline boya olup kuruyor, yavaş yavaş sararıyorum.