Kalırız bazen öylece, sessizce, isteksizce
belkide sadece kendimizce...
Kırılmaz görünürüz.
Asla yıkılmayacak gibi ayakta durmaya çalışırız.
Bazen sırtımıza yüklenir onca dert, sıkıntı, tasa...
Bazen de ufacık bir söz yeter canımızın sıkılmasına, gülen gözlerimizin acıyla bakmasına...
🌺