Anam həmişə deyirdi ki, hamının payını ayırıb kənara qoyurlar ki , o payı özləri yeyə. Hərdən mənə elə gəlirki mənim payım olmayıb. Yeniyetmə vaxtı atama , qardaşlarıma görə öz payımdan keçməli oldum. Sonra ərimə görə.
Neçə dəfə məni gah yuxarı qaldırıb, gah yerə çırpdılar. Bunların heç biri mənim öz payım deyildi. Heç vaxt heç kim mənim məhz özümün kim olduğum, nə istədiyimi soruşmadı...