Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içerisinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
"Ne kadar az bilirsen o kadar iyi uyursun" der Gorki :
İzahını Sartre yapar : "Uyursan gece biter, uyumazsan sen."
Son noktayı Freud koyar : "Çok uyumak kaçmaktır, uyumamaksa yakalanmak..."