Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
Gülsün
Gülsün
@_ggulsunn_
719 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Hayatımızda değişiklik yapmaktan ve alışkanlıklarımızdan vazgeçmekten korkmamalıyız. Bu hayat bizim hayatımız ve alışkanlıklarımızın veya kararlarımızın kölesi olmamalıyız. Çünkü alışkanlıklarımız ve geri dönemediğimiz kararlarımız, biz fark etmeden öylesine büyür ve vazgeçilmez olur ki, bir gün bir bakmışız hayatımızın sonuna gelmişiz ve elimizde
Burhan Sönmez'le tanışma kitabım oldu İstanbul İstanbul. Yazar, Türk edebiyatının son dönem parlayan yıldızlardan bana göre; oluşturduğu karakterler ve olay örgüsü sizi öylesine içine çekiyor ki bu kadarda olmaz diyorsunuz Kitapta zamanla ilgili bilgi verilmiyor size neyi çağrıştırdığı tamamen yaşanmışlıklarınızla alakalı ; bana kitap 12 eylül dönemini çağrıştırdı tabi bu bir tahminim... Karakterlerin ruh dünyasını size o kadar güzel aktarıyor ki sanki sizde o hücrede o hikayenin karakterlerinden biri oluveriyorsunuz.
Kitabın konusuna kısaca değinmem gerekirse; yer altında sorguya çekilen, sürekli işkence gören dört adamın, bir araya geldiklerinde birbirlerine hikâyeler anlatarak o sığ gerçeklikten kurtulmaya çalışmaları işleniyor. (Her şeye rağmen gülerek ve kahkahalar atarak). Hayallere dalıp kendilerine yapma gerçeklikler yaratmaları da dinlemeye değer, hayali demleyip içtikleri çaylar ve tüttürdükleri sigaralar da.
Sonuç olarak ; kitabı okumalısınız:)))
‘İnsan kendisiyle yetinmeyen tek varlıktır, Doktor. Kuş sadece kuştur, çoğalır ve uçar. Ağaç sadece yeşillenir ve meyve verir. İnsan başkadır, hayal etmeyi öğrenmiştir. Var olanla yetinmez. Bakırdan küpe yapması, taşlardan saray inşa etmesi, görünmeze merakındandır.’
İstanbul, İstanbul… demir kapının paslı sesi…
“ acıda herkes yalnızdır, sen de çözüleceksin…”
Ne mutlu Türküm diyene
Türküm diyen herkesin okuması gereken bir eser. Neler yaşamış bizim insanımız? Nerelerde, ne yiğitlikler yapmış? Okumayan bilemez ki!
“Osmanlı İmpartorluğu’nda itibar; azınlığın imtiyazı olduğu için ve Türk unsuru imtiyazsız olduğu için herhangi bir müslüman azınlığın çocuğu olmak, Türk olmaktan daha faydalı idi.”
Sırf şu alıntı bile kitabın ne kadar çarpıcı ve ne kadar “günümüz” olduğunu gösteriyor kanımca. Falih Rıfkı Atay, bu eserinde bizi bazen çöl topraklarında gergin bir ortamın içine sokuyor bazen ise İstanbul’un saray çevresine götürüyor. Yazar “Cemal Paşa’nın adamı” olarak biliniyor; onunla birlikte çöl topraklarına, Avrupa’ya yolculuğa çıkıyor ve bu yolculuklarda yaşadıklarını kaleme alıyor. Sayın Atay, bürokrasinin tam ortasında yer aldığı için aslında her şeye hakim. Osmanlı’nın çöküş sürecini olayların içinde olup gözlemleyen birinden okumak gerçekten birçok noktada insanı derinden etkiliyor.
Eleştireceğim bir nokta var ise o da şudur: Kitabın bence çok acil bir şekilde redaksiyona ihtiyacı var. Yani kitabın içerisinde yer alan yazıların düzenlenmesi gerek. Kronolojik bir sıra olmadığı için okuması biraz zor oluyor. Bu kitabı genç nesillerin okumasını istiyorsak daha anlaşılır hale getirmemiz gerekir. Kitapla kalın sevgili kitapseverler.
Okur Takip Önerileri
Macaristan’ın önde gelen yazarlarından biri olan Magda SZABO ile ve Macar edebiyatı ile tanışma kitabım oldu ‘Iza’nın Şarkısı’. Zamanında siyasi nedenlerden dolayı Kültür Bakanlığındaki görevinden kovulan, ödülleri elinden geri alınan yazar bu sessizliğini ilk romanı ‘Fresco’ ile kırarak hem ulusal hem de uluslararası üne kavuşmuş.
Babası Vince
Bugün seni enfes bir ekolle ve bu ekolün kurucusu, aynı zamanda ruhdaşım diyebileceğim bir Psikoterapist olan Victor Frankl ve logoterapi ile tanıştırmak istiyorum.
Frank, 2. Dünya savaşında toplama kamplarında kalmış, anne, baba, erkek kardeşi ve eşini de toplama kamplarında yapılan işkenceler sonucu kaybetmiş yüce bir ruh. Logoterapi isimli
Güzeldi.
Yakınlığın ve yakınların açtığı yaraların, bağların ve bağları koparmanın hikayesi bu, tiyatro eleştirmeni Bergljot'un ailesine rağmen sağ kalma, yaşamına sahip çıkma mücadelesinin hikayesi. Soğuk ve karanlık bir hikaye, portredeki gülümsemelerin gerisinde gizleniyor ama tüm saklı şeyler gibi eninde sonunda açığa çıkıyor.
Felsefesini çok sevdiğim ama anlatımını samimi bulmadığım bir kitap okudum. Arada sıkıldım , araya bir kitap aldım. :)) Ama kitabın son kapağını kapatınca yüreğimde bir huzur vardı, bu da bana yeter. Son yıllarda kitabın anlatmaya çalıştığı felsefeyi hayatıma oturtmaya çalışıyorum zaten. Minimalist bir yaşam yaşamak istiyorum , dünyaya ve üzerinde yaşayan her canlıya saygılı, kendine yetebilen, başına gelen her olaydan dersini alıp yoluna devam edebilen bir insan olmak için çabalıyorum. Yazılana göre Aborjinler bunların hepsini ve daha da fazlasını yapıyor. Fazlasında gözüm yok , dediklerimi yapabilsem ben razıyım :) Bu eserden uyarlanarak bir film yapılmak çok istenmiş ama dedikodulara göre Aborjinler buna engel olmuş. Kitap haline ses çıkarmamışlar. Keşke filmi de olsaymış, izlemek keyifli olurdu kanımca...
Bu kitabı ben seçmedim, o beni seçti...
Son zamanlarda istediğim hızda ve sayıda kitap okuyamıyorum. 10 gün önce kitap kulübümüzün kitabı olan ''Doktor Jivago'' yu okumaya başlamıştım. Ama bir türlü sarmadı. Resmen eziyet çekiyordum. Hemen Mina Urgan'ın sözü geldi aklıma ve bıraktım. İyi ki de öyle yaptım. E-kitap listeme göz gezdirmeye başladım ama ne okuyacağım hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Bir kaç kitaba başladım , sarmadı ve onları da bıraktım. Sonra sosyal medyada keyifli takip ettiğim Nilüfer Hanım'ın kitabına öylesine başladım ve bırakamadım. Yavaş yavaş sindire sindire, çok severek, bir çok alıntı yaparak, hayatımı, yaşadıklarımı düşüne düşüne okudum. Çok sevdim. Herkes okusun bence, bu tip kitapların sayısı artsa keşke. Nilüfer Hanım tek kitapla kalmamalı, hep yazmalı. Bana çok iyi geldi. Doğru zamanda doğru kitap.
Ah be Kenan... Hiç sevmedim seni
Kitap. konu, işleniş, kurgu bakımından muhteşemdi, bunda söylenecek tek bir sözüm bile yok ama karakterler, ah o karakterler... Hepsi birbirinden itici, yanlışlıklar içinde. Kitabın karakterlerini ne kadar sevmediysem, kendisini de bir o kadar sevdim. İyi ki okudum dediğim kitaplar arasında yerini aldı ama... aması var işte....
Büyüsünden çıkmak istemiyorum
Eseri uzun yıllar önce okumuştum, alıntılarına denk geldikçe, nasıl güzel cümleler bunlar diyor ve hatırlamadığıma hayıflanıyordum. Dedim hatırlamadığım roman, okunmamış romana eş değerdir. Bu nedenle tekrar okudum. İyi ki de okudum. Muhteşem bir roman. Etkisinden uzun bir süre çıkamayacağıma eminim.
Yaşamış olduğumuz bu zor günlerde bu kitabı okumak iyi geldi.
Kitaba başlayalı belki 2 hafta olmuştur. Uzun zaman kitaba dikkatimi bile veremedim. Canım ülkem , milletim çok zor zamanlardan geçiyoruz. İçimiz yanıyor. Nereye elimizi atsak, kimi sorumlu tutsak , şimdi onun zamanı mı canım, şov yapma sözleri ile karşılaşıyoruz. Kitap okumaktan bile utanır mı insan, dikkatini toparlayamadan 1 sayfa bile okuyamaz mı? Utanırmış meğer, zorlanırmış, sıkışmış, nefes alamaz halde yaşarmış. Kitabı normal bir zamanda okusam basit bulup, sevemeyebilirdim ama şu zamanda iyi geldi. İçinde ki hayatla ilgili cümleler, ünlü felsefecilerden alıntılar beni sıkı sıkı sarıp, pes etme, her şey düzelecek der gibi sardı. 2 gündür dikkatimi verip, durmadan okuyorum. Aman aman bir eser değil, en çok okunan kitapları da hiç anlamam zaten , o kadar muazzam eserlerin arasından nasıl yukarı çıkarlar. Anlarım da anlamamazlıktan gelmek işime gelir demek daha doğrudur belki. Kafanız çok yoğunsa, yaşamak bile ağır geldiği bir zamansa, evladınızı bile sevmekten utanır bir haldeyseniz, okuyun, doğru zaman bu zaman.
