... varlığımın iki parçası da kendini diğerinin kardeşi olarak hissetmiyor; çünkü birinin zaferi diğerinin yenilgisidir ve bu yenilgi ıstıraba yol açıyor -her iki durumda da benim ıstırabıma.
Yazdığım hiçbir şey asla tamamlanamadı; tek sınırı sonsuzluk olan olağandışı fikir çağrışımlarının, asla dışlayamayacağım yeni düşüncelerin hep araya girdiğini görüyordum