ÖZGÜR MÜYÜZ?
İnsanların işkence gördüğü, öldürüldüğü, nezaretlerin ve cezaevlerinin dolup taştığı, gazetelerde hakikatlerin üstünün örtülerek yalan haberlerle durumun kotarılmaya çalışıldığı, muktedirin uygun gördüğü bir hayat ne kadar hür olabilirdi ki?
144 syf.
7/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
Gülümse, bahar olsun can evimin kışları
Ağlama; has bahçenin çiçekleri soluyor
Süzülürken, yüzüne vuran göz yaşları
Bende zehir damlası, sende zerrin oluyor
Karanlıkta bir meczubum; gülümse
Gözlerinden güneşi ver bana
Şimdi her şey bir kalbin derdine pervanedir
Özüne gurbet olan bilemez can vereni
Görebilseydi güneş, sarı bir yaprak gibi
Düşüp avuçlarına sorardı: Ölüm nedir
Hangi rüya çaresiz, hangi mazmun yaralı
Neden bir muammaya beni kurban eyledin
Senin o nehir kokan dergâhına varalı
Hep o mağrur denizin şarkısını söyledin
Ömür dediğimiz ne çok iklimi barındırıyordu. Ömrün hem başında hem sonunda. Hem de her anın içinde ayrı ayrı tüm mevsimler.
Tek bir hayale tutsak kalmak ne zor. Tek bir hayalle yetinmek ve bunun üzerine başka hayalller ekleyememek ne acı.
Kaderim yalpalayan yıldızların altında, tenha bir sokak.
Toplu mezarlar gibi ruhum.
Delirmiş zamanın putu olmuştu sözde hürriyet,
Benim için ise esaret.
Pek çok insan sadece yaşar, çok az sayıda insan ise hayatın değerini anlar.
Duygu, düşünce ve tutkularımız, kitle iletişim araçlarına egemen olan endüstri ve devlet güçleri tarafından yönlendirilmektedir.
Karl Marx
Ne kadar azsan, yaşamını ne kadar az görkemli kurmuşsan, o kadar çok şeyin var demektir ve görkemsiz yaşamın o denli büyüktür.
